Sjipkes place
In 2003 kwam Sjipke ons leven binnen wandelen . Bowie, onze eerste Welsh Springer Spaniël was helaas overleden en vanaf dat moment was het duidelijk , als er weer een hond zijn intrede zou doen dan moest het een Welsh Springer Spaniël zijn. Onze ervaringen met Bowie waren zo positief dat er gewoon geen andere keuze mogelijk was.
Na lang zoeken vonden we een gerenommeerde fokker , we kwamen uit bij "Our Loyal Welsh " van Anja. Een fokster die met veel liefde voor haar dieren te werk gaat.
Het is natuurlijk prachtig zo'n klein, jong beestje dat zo uit het nest komt. Al was de keuze best nog een dingetje. Toen we hadden besloten om er weer een te nemen hebben we goede afspraken gemaakt voordat we gingen kijken. Als je zo'n nest jonge pups ziet ben je feitelijk al verkocht! We zouden in ieder geval goed opletten dat het geen schuw beestje was, hij moest spontaan naar je toe komen en zich niet weg laten drukken door de rest. Eenmaal binnen bij de fokster waren die afspraken meteen weer vergeten. Els liep direct naar een puppy toe die de boel vanaf een afstandje aan het bekijken was, niet zo als de rest kwam aan rennen maar gewoon een beetje gedistingeerd afstand hielt van als die klanten om de kooi heen! Hij bekeek de boel op een afstandje.
Els stapte resoluut op hem af, pakte hem op en zei: "dit wordt hem" Op een toon die geen tegenspraak duldde. Het was gewoon liefde op het eerste gezicht!
Ach , bij jonge honden maakt het natuurlijk allemaal geen verschil! Het zijn stuk voor stuk harte brekers en je smelt gewoon als je ze ziet. De eerste ontmoeting duurde natuurlijk veel te kort. We zijn nog een paar keer terug geweest om zijn vorderingen te zien en dat beestje werd met de keer levendiger. De reis naar het verre Woudsend hebben we toen in twee stukken gehakt. De eerste stop op een parkeerplaats leverde meteen een eerste plas op en geloof het of niet maar we waren beide zo trots dat hij het netjes op het gras deed en niet in de auto!
Zo klein dat hij met gemak in de palm van mijn hand paste!
De foto links , was vlak voordat hij afscheid moest nemen van zijn zusje die de zelfde dag ook een nieuw thuis zou krijgen.
Zoals gezegd de terugreis verliep voorspoedig , hij had het helemaal naar zijn zin achter in de auto en na een plas te hebben gedaan was het eerste restaurant bezoek ook een feit. Zo klein als hij was werd hij meteen onder tafel gedirigeerd en wist dat dat zijn plek was als we ergens gingen eten of ergens wat gingen drinken. Sjipke liep vanaf dag 1 eigenlijk altijd los, zo klein als hij was hij bleef keurig bij ons lopen.
Vaak stond Els doodsangsten uit bang dat hij ergens weg zou lopen of plotseling de weg op zou gaan .
Sjipke heeft dat geschonken vertrouwen nooit geschonden! het was gewoon een voorbeeldige hond!
Sjipke is thuis
Tja, en als je je dan toch helemaal op je plek voelt....dan blijf je natuurlijk niet alleen op een kussen op de grond liggen! Die bank is natuurlijk groot genoeg om er even gezellig bij te kruipen , toch!!
Nou was dat erg snel besloten dat als even een tukkie ging doen dat ze dat niet langer alleen deed. Die kleine wist precies hoe laat het was en zag meteen zijn kans schoon haar in te palmen.
Natuurlijk een veel betere plek als 'in de benche' je nachten te moeten doorbrengen!
Ach , niet alleen een slaapje doen , of gezellig bijelkaar zitten op de bank! Nee, ook het tv kijken beviel meneer uitstekend ik hoefde nog net niet te vragen welke zender op zou mogen staan!
Even snel wat snacken en dan als de wiedde weerga terug op de bank en samen kluiven, ......nou ja samen kluiven is misschien niet het juiste woord,. Els hield dat ding zo goed vast dat ik kon kluiven. Kijk , ik wilde natuurlijk ook wel eens wat naders proberen, maar als ik een schoen pakte of een sjaal, dan kwam Els meteen aan lopen met zo'n kouw ding. Ik begreep al heel snel dat dat wel mocht en dat ik die andere dingen met rust moest laten
SJIPKE door de jaren heen!
Opgroeien gaat snel, vriendjes maken in de buurt was van zelf sprekend voor Sjipke een echte allemansvriend was hij! Natuurlijk niet alleen goede vrienden met de honden in de buurt. Sjipke was erg blij met zijn zwemmende en kwakende vrienden, regelmatig zwemmen tussen de eenden was dan ook zijn hobby!
Dat samen kluiven ging hem prima af. Natuurlijk geeft het binding en gaat hij begrijpen wat hij wel mag en wat hij absoluut niet mag.
Nu kan je van een Welsh Springer Spaniël een hoop zeggen maar zeker niet dat het slechte leerlingen zijn. Sjipke was dan ook zo'n ras echte leerling.
Alles wat nieuw was wilde hij weten , ging hij onderzoeken. Wel voorzichtig natuurlijk want ook dat is de aard van dit ras!
Dat voorzichtige hebben we leren waarderen, hij maakte vanaf het begin niets stuk. Toen hij was overleden kwamen we bij het opruimen nog speeltjes tegen van dag een dat hij in huis was gekomen!
Echte vrienden Fred en Sjipke
Natuurlijk kan je niet met iedereen even goed bevriend zijn! Maar een echte vriend heb je allemaal, nou bij Sjipke was dat zonder twijfel Fred de Beagle. Even eigenwijs en even avontuurlijk ingesteld als Sjipke
Prachtig om te zien hoe die twee boefjes alles naar hun hand wisten te zetten!
Tja en dan begint het echte leven!