Voorwoord

 

 

‘Voor  Koningin en Vaderland’  

  en ‘Qua Patet Orbis’

(zo wijd de wereld strekt)

 

 

 

Twee gevleugelde uitspraken en behorend bij het Korps Mariniers.

Een Korps waar ik, zij het voor een beperkte tijd, toe behoorde.

Een Korps ook waar ik, hoe ouder ik wordt, met steeds meer respect naar kijk.

De Kameraadschap gedurende deze periode was ongekend. Niet alleen als de situaties gevaarlijk was, maar ook bij het stappen, ging je voor elkaar door het vuur. Het zijn juist deze “normen” die me erg zijn bij gebleven en die ik steeds meer ben gaan waarderen.

Nog steeds als er ergens gesproken wordt over het Korps kan ik op veren en moet alles wijken. Met heel veel respect volg ik ook vandaag nog de inzet van de leden van het Korps Mariniers. Natuurlijk was en is het niet allemaal rozengeur en maneschijn, ook een elite Korps heeft zijn zwarte kanten, kanten die je liever niet laat zien. Kanten die je, als ze toch naar buiten komen, snel weer wil vergeten.

Maar ….. ze horen er wel bij.

Net zo als dat de huidige inzet in Afghanistan respect afdwingt en men met gepaste trots spreekt over de wijze van inzet daar, zijn er ook zaken die men liever niet meer terug wil halen.

Een van die voorvallen die men het liefst vergeet is natuurlijk het voorval dat zich afspeelde op de Dam in Amsterdam op 25 augustus 1970. Ik was erbij en maakte deel uit van de groep die de Dam hebben ontruimd.

Ik ben vaak benaderd met de vraag : “hoe kon het zover komen?” 

Nu, bijna 40 jaar later, ben ik benaderd door een zoon van een marinier.

Zijn vader diende ook in die periode bij het Korps. Zijn oproep op internet in april 2007 met de vraag of er iemand nog iets kan vertellen over de ontruiming van de Dam werd door mij in augustus 2009 bij toeval gelezen. Na een eerste contact was de vraag of ik mijn  ervaringen wilde delen. Ik heb getracht een zo reëel mogelijk beeld te geven van hoe het die dagen is gegaan. De dagen in de aanloop naar de daadwerkelijke ontruiming en de dagen en maanden na de ontruiming. Dit tot en met het moeten voorkomen voor de krijgsraad.

Ik  heb getracht een zo getrouw mogelijk beeld te schetsen van de gebeurtenissen en een zo waarheidsgetrouw mogelijk verslag te geven.

Uiteraard moet ik meteen vertellen dat het mijn waarheid is en dat het op verschillende punten mogelijk door anderen anders ervaren is. Er zal dus ook zeker spraken zijn van enige romantisering.

Door de ogen van nu en met de kennis van nu, de situatie van toen beoordelen, zou iets te gemakkelijk zijn. Een conclusie lijkt me echter wel gerechtvaardigd:

 

‘Het had nooit zover mogen komen, gewoon omdat het tegen alle rechtsregels inging !!

Maar ook omdat de politiek verantwoordelijke veel en veel eerder hun verantwoordelijkheid hadden moeten nemen en hadden moeten ingrijpen. Zodat deze situatie op de Dam niet zo, onnodig, lang had voortgeduurd.’

 

Rob Barlage